در ویتنام عاشقت شدم

با هزار شقایق ِ نورماندی که در دامنت / کاشته بودی

خلبان بودم / در ارتفاعات ِ آرزو های / بر باد رفته

دلتنگی / بال چپم را از کار انداخت

ترسیدم از سقوط ... وقتی از چشم های تو / افتادن باشد .....

در ویتنام ِ تـــــــــــــــنت  عاشقت شدم

وقتی که دست هایت / خط ِ مقدم ِ / لمسیدنم شد

چشم هایت / ما فوقم بود / که از او دستور میگرفتم

لب هایت / تا دندان مسلح بود

که پناه میگرفتم / در خاکریز ِ سینه هایت

بگذار تمام دنیای اطراف / مشکلاتشان را با گفتمان حل کنند

پرچم سفید ِ دامنت هم / بالا بیاید من از چشم های تشنه ات دستور میگیرم

بگذار صحرایی ترین دادگاه را / تشکیل دهند

آلکاتراس اگر آغوش توست

انفرادی ترین سلول هایش برای من

تـــو برمی گردی و زندگی را از جایی که پاره شده دوباره به هم می دوزیم

در صندوقِ خاطره ها هنوز نخ برای بخیه زدن هستـــــــــ…!

همیشـــه هــوا تَـک نفـــــره نیسـت،

 روزی تــو بَـرمـی‌گــَـردی

 ابـــــــرهــا بـه خـــانـه‌ی‌شـــان مـی‌رَوَنــــد!

غُصّـــه نخــــور!

 حتّــی اگــــــر همــه ی عـروسـک هـا

 از خـواب بیـــــدار شـونــــــــد،

 مجسمــــه هـا

 بـا صـــــدای بلنـــــد فکـــر کننــــد

 و دیـوانـگان شفـــــــا بگیـرنـــــد،

 مـن بــــاز خـودم هستـــــم

 و بــــاز...

 شیفتــــه ی تــــواَم.

 تـا آمـــــدن ِ دوبـاره ات...

 اشکهــــایـم را در تُنـگ ِ مـاهـی هـا

 مخفـــی مـی کـُنــــــم

 و روزهـای نبـودنـت را

 در تقـویـــــم ِ روی میــــز هـاشــــور مـی زنــم

 شـکایتـــی نـدارم...

 تـا یـادم بـوده

 "جـــدایـی" و "فـاصـلــــــه"

 دو وصـلــــــه ی نـاجـــــور ِ زنـدگــــی ام بـوده انــــد

♣تنها ، کمی بی کس ، کمی از یادها رفته... خدا هم ترک ما کرده ، خدا دیگر کجا رفته...؟! نمی دانم مرا آیا گناهی هست..؟ که شاید هم به جرم آن ، غریبی و جدایی هست

بد رسمی است. رسم زمانه ای که کسی سکوت سرشاراز فریادت را نمی شکند. دستی به اسم دوستی دستانت را نمی فشارد. در مرداب دست و پا می زنی وکسی دست نجات سویت دراز نمی کند. باید پناه برد به کنج تنهایی ها تنــهایی را دوست دارم

خداوند فرمود هر وقت بنده اي با من سخن مي گو.يد چنان به حرفهايش گو.ش ميدهم که گويي جز او بند ه اي ندارم ♥

்

ஈ

ஃ

ற